بررسی ژئوشیمیایی و پتروژنز توده های گرانیتوئیدی حسن سالاران (جنوب شرق سقز

Authors

  • سید جمال شیخ ذکریایی عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران
  • علی پورنوروز دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران
  • محمدهاشم امامی عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر
Abstract:

توده گرانیتوئیدی حسن سالاران در پهنۀ ساختاری سنندج- سیرجان واقع شده است. این توده به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیممی شود. بخش شمالی آن شامل گرانیت، گرانودیوریت و تونالیت بیوتیت و هورنبلند دار، است که در آن آنکلاوهای میکروگرانوالار باسطح مقطع دایره ای تا بیضی شکل از جنس میکرو گرانودیوریت تا تونالیت دیده می شود. بافت اولیۀ این سنگ ها بیشتر گرانولار،پورفیریتیک، گرانوفیری و گرافیک بوده و بافت ثانویۀ آنها کاتاکلاستیک و میلونیتی است.بخش جنوبی شامل آلکالی فلدسپار گرانیت،آلکالی سینیت و کوارتز سینیت با بافت غالب گرانوالار پورفریتیک با خمیرۀ دانه متوسط وپرتیت است. با توجه به نتایج آنالیز عناصراصلی وکمیاب بخش شمالی از این تودۀ گرانیتوئیدی خصوصیات ژئوشیمیایی گرانیت های تیپ Iرا نشان می دهد که احتمالاً درارتباط با زون فرورانش حاشیۀ قاره ای است. همچنین تغییرات عناصر اصلی و کمیاب این سنگ ها بیانگر فرآیندهای تفریق و گاه آلایشپوسته ای است. بخش جنوبی آن گرانیت های تیپ ، Aمرتبط با محیط های کششی درون صفحه ای می باشد. با توجه به مطالعاتایزوتوپی انجام شده گرانیت های بخش جنوبی قدیمی تر از بخش شمالی می باشند

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

بررسی پتروژنز توده های گرانیتوئیدی کالک آلکالن و آداکیتی منطقه رابر-لاله زار (جنوب شرق کرمان): بهره گیری از مطالعات ژئوشیمیایی و ایزوتوپ های Sr-Nd

منطقه مورد مطالعه در شمال تا شمال غرب شهرستان رابر در استان کرمان قرار دارد و جزئی از کمربند ماگمایی ارومیه-دختر محسوب می شود. در این منطقه توده‌های نفوذی متعددی با ترکیب غالب دیوریت، گرانودیوریت و گرانیت در واحدهای آتشفشانی رخنمون دارد. سنگ-های مورد مطالعه بر اساس ویژگی های ژئوشیمیایی به دو گروه تقسیم بندی شده اند: 1) گرانیتوئیدهای آداکیتی که با میزان سیلیس (78/66-49/61 درصد وزنی)، Al2O3 (74/1...

full text

ژئوشیمی و پتروژنز توده گرانیتوئیدی هزاردره (جنوب شرق شاهرود)

توده گرانیتوئیدی هزاردره، در استان سمنان، در 100 کیلومتری از جنوب شرق شاهرود و 30 کیلومتری از جنوب غرب بیارجمند واقع است. این توده در زون زمین ساختی ایران مرکزی و با روند کلی شمال شرق-جنوب غرب و موازی با گسل های اصلی ناحیه قرار دارد. سن توده پرکامبرین-نئوپروتروزوئیک می باشد. سنگ دربرگیرنده این توده را تناوبی از ماسه سنگ، کنگلومرا، شیل و مقدار کمی آهک تشکیل می دهد که این تناوب نشان دهنده سازند ش...

15 صفحه اول

پتروژنز توده گرانیتوئیدی جنوب شازند (جنوب غرب اراک)

توده گرانیتوئیدی آستانه بخشی از توده های نفوذی موجود در زون سنندج - سیرجان را تشکیل داده و ترکیب سنگ شناسی این توده عمدتاً متشکل از تونالیت، گرانودیوریت، ساب ولکانیک های ریوداسیتی با ترکیب غالب گرانودیوریتی می باشد. مطالعات صحرایی، کانی شناسی، سنگ شناسی و ژئوشیمیایی نشان می دهند که ماگمای سازنده واحدهای اصلی این توده از نوع i، کالکو آلکالن و غنی از پتاسیم (پتاسیک) بوده و از نظر درجه اشباع از آلو...

full text

پتروژنز و ایزوتوپ پایدار ( اکسیژن) توده نفوذی گرانیتوئیدی کلاه قاضی ( جنوب- جنوب شرق اصفهان)

سنگ های آذرین توده نفوذی کلاه قاضی با سن ژوراسیک میانی در جنوب- جنوب شرق اصفهان و در پهنه سنندج – سیرجان رخنمون دارند. بر اساس بررسی های سنگ شناسی این توده ها از مونزو گرانیت، گرانودیوریت، سینوگرانیت تشکیل شده است. مطالعات پتروگرافی و شیمی کانی نشانگر آن است که کانی های سازنده اصلی این سنگ ها شامل کوارتز، پلاژیوکلاز، بیوتیت و فلدسپار پتاسیک می باشند. کانی های فرعی آن ها را اسفن، آپاتیت، تورمالی...

15 صفحه اول

پتروژنز توده گرانیتوییدی ظفرقند (جنوب شرق اردستان)

توده گرانیتوییدی ظفرقند به سن اوایل تا اواسط میوسن و طیف ترکیبی گابرو تا گرانیت در 35 کیلومتری جنوب شرق اردستان رخنمون دارد. این توده نفوذی در درون سنگ های آتشفشانی و آتشفشانی رسوبی ائوسن زون ساختاری ارومیه دختر، جایگزین شده است. دایک های قبل، هم زمان تا پس از نفوذ و جایگیری دارای ترکیب غالباً آندزیتی بوده، با توده گرانیتوییدی ظفرقند همراه هستند. حضور گسترده انکلاوهای میکروگرانولار مافیک و دایک ...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}


Journal title

volume 4  issue 11

pages  65- 74

publication date 2010-06-22

By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023